Arsène Goedertier projecteert het sterrenbeeld Orion

Arsène Goedertier staat in de Sterrestraat te Gent en kijkt naar het oosten. De AMDG-brief deed hem met subtiele hints vanuit deze positie naar de richting van de Finistaerrekerk te Brussel kijken. Dit deed hem spontaan aan de Venster Sterre met de constellatie van Orion denken. In de periode van de afpersing was dit sterrenbeeld niet waar te nemen aan de avondhemel. Met een sterrenschijf of een planisfeer kon hij de positie van de sterren op eender welk tijdstip oproepen. De legende wil dat op 24 december de drie wijzen uit het oosten (drie sterren uit het sterrenbeeld Orion) een welbepaalde plaats aanduiden. 

Hemelkaart 24 december om 22:00 uur

De AMDG-brief staat in verband met de diefstal van De Rechtvaardige Rechters die op een onbekende plek verborgen zijn. 

Goedertier zal zijn toehoorders proberen duidelijk te maken dat het voor hem toen duidelijk werd dat de AMDG-brief een code bevatte die de exacte locatie van de geheime bergplaats van het paneel bekend kon maken. 

Maar er is een probleem. Door de rotatie van de sterren aan de hemel verschuift de positie die Orion en Sirius aanduiden op het aardoppervlak continu in de breedte. En er is nog een tweede probleem. De constellatie kan wel een punt op het aardoppervlak in de breedte aanduiden, maar niet in de lengte. M.a.w., hoever moet hij zich naar het zuid-oosten begeven vooraleer hij de geheime bergplaats van De Rechtvaardige Rechters zou bereiken? Er is duidelijk een ander referentiekader nodig om deze problemen op te lossen. 

Als Arsène zich nog maar eens naar de Sterrestraat begeeft en naar het oosten kijkt, valt hem iets op. Hij kijkt in het verlengde van de drie statige torens van Gent die vlak voor hem opdoemen. De Sint-Niklaaskerk, het Belfort en de Sint-Baafskathedraal bevinden zich mooi op één lijn. Of toch niet helemaal? De middelste toren, het Belfort, ligt iets naast deze lijn, net zoals zich dat voordoet bij de drie sterren (wijzen) van Orion. Weer gaat er bij Arsène een licht branden. Zijn grote idool had het al eens voorgedaan. In La comtesse de Cagliostro (1924) van Maurice Leblanc wordt beschreven hoe Arsène Lupin een fabuleuze schat weet te lokaliseren door een projectie te maken van de Grote Beer op het aardoppervlak. (zie de posting van 14/10/2014). 

Projectie van de Grote Beer in Normandië

Bij Lupin vertegenwoordigden de 7 sterren van de Grote Beer 7 abdijen in de streek van Normandië. 

De 7 abdijen van Normandië

Als de 3 torens van Gent de 3 wijzen vertegenwoordigen, dan kan zijn oud adres, dat op de enveloppe van de AMDG-brief vermeld staat, Sirius belichamen. Nu hoeft hij enkel nog maar de drie torens met zijn oud adres in Wetteren te verbinden en deze lijn door te trekken naar het zuid-oosten. 

Hij zou merken dat deze lijn op een drietal kilometer langs de Finistaerrekerk te Brussel liep. Om te weten waar deze lijn stopte had hij enkel nog een referentie in de lengte nodig. (wordt vervolgd).

Analyse van het gebruik van de potloodpunten

Na een eerste studie van het stadsplan in 2002, stond het belang van deze ontdekking voor mij meteen vast. Terwijl Goedertier met zijn code op een indirecte wijze naar de Belgische vorsten verwees, legde hij dezelfde link met zijn potlood, op een subtiele en tegelijk meer directe manier. Vooral de wijze waarop hij dit deed, is van belang voor het verdere onderzoek. Het lijkt erop dat bij de uitvoering van zijn plan alle dingen uit twee moesten bestaan. Het is alsof deze dualiteit de rechtvaardiging vormt van heel zijn onderneming. Dit was al tot uiting gekomen bij de afpersing.

In de loop van 2012, nadat ik ontdekte welke rol zijn onderzoek naar de moordenaar van Joanna in dit alles kon hebben, slaagde ik erin mijn bevindingen nog beter te plaatsen in de context die Arsène Goedertier geschapen had. Via hemelse boodschappen werd hij in kennis gesteld van het Konings Geheim der Geheimen, waarna hij moest wachten op signalen die hem in het kader van het Laatste Oordeel zouden vertellen welke grootse opdracht hij nog te vervullen had. Na het Kerstmisdrama in Wetteren en de mysterieuze verdwijning van Robert Kreglinger ontwikkelde hij een lijnenspel, dat ‘een bovenaardse kruising’ opleverde voor de koninklijke crypte. De openbaring van de koninklijke begraafplaats was een feit, maar dit betekende nog niet dat hij wist wat hem nu te doen stond. Naarstig ging hij op zoek naar tekenen die hem konden vertellen waarom dit koninklijk graf aan hem gereveleerd werd. Het is binnen deze context dat zijn potloodpuntjes in het Antwerps stadsplan bekeken moeten worden.

Door zijn strikt geloof in het religieus determinisme was Goedertier ervan overtuigd dat de Allerhoogste macht had over de vrije wil van de mens, zodat Hij geheime boodschappen kon achterlaten die alleen de uitverkorenen konden begrijpen.

God zorgde er via de drukker van het stadsplan voor dat de zinsnede ‘deux grands panneaux portant’ (twee panelen uit het Lam Gods, de grisaille met het Lam en De Rechtvaardige Rechters, vertegenwoordigden in de leefwereld van Goedertier koning Albert) verbonden werd met koning Albert. Door het plaatsen van puntjes zocht Goedertier niet alleen naar de invulling van zijn taak, maar ook naar de rechtvaardiging ervan. Dat het Antwerpse stadsplan voor hem een bijzondere waarde had, bewijst het feit dat dit boekje gevonden werd naast de afpersingsbrieven in zijn bureau. Van Ginderachter schreef in zijn verslag: ‘Ci-joint un plan d’Anvers, trouvé dans le bureau de X…’

In het geval van een arrestatie zouden de speurders helemaal geen oog hebben  voor de tientallen puntjes in het boekje, en zelfs  niet  voor de dikke potloodbol die schijnbaar achteloos in een tekst was getekend. Toch vormde deze bol een directe link naar de bergplaats. Dit moet de fantast Goedertier een enorme kick gegeven hebben. Het versterkte zijn superioriteitsgevoel ten opzichte van de gerechtelijke diensten en het riep helemaal de sfeer op van een Arsène Lupin in zijn beste dagen. Het stadsplan kan voor Goedertier ook de functie van een soort talisman gehad hebben. Zijn optreden in Antwerpen vertegenwoordigde de kwetsbaarste schakel van zijn onderneming, maar in dit boekje bevestigde de Allerhoogste de rechtvaardiging van zijn opzet. En het zou hem beschermen tegen ontmaskering. 

'Wie de ring vindt, heeft De Rechtvaardige Rechters'

De kans bestaat dat Jozef Vanderveken door Max Winders in vertrouwen werd genomen. Als de omstandigheden waarin men het paneel vóór 1945 terugvond van die aard waren als op deze Blog uitgelegd, dan had men een vertrouweling nodig die niet alleen kon overgaan tot een expertise, maar ook tot een restauratie. En dan was Jozef Vanderveken de enige in België en misschien wel in de hele wereld die deze beide taken op zich kon nemen. 

Vanderveken voegde een variatie toe aan zijn kopie, en dit was wel een heel subtiele: de ring die de tweede, bebaarde ruiter tussen duim en wijsvinger toonde, is op de kopie niet meer te zien. 

Kopie Vanderveken: detail

Op 29 maart 1974 schreef De Voorpost: ‘Volgens anderen zou de ring die één der figuren in de hand houdt, in het gras liggen.’ 

Jos Cels in 1976: ‘En verder heeft de kunstenaar een ring, die op het originele schilderij door een der rechters in de hand wordt gedragen, met opzet tussen de poten van het paard verstopt!’ 

Mortier en Kerckhaert merkten hierover in 1994 het volgende op: ‘Het ontbreken van dat sieraad gaf zelfs aanleiding tot het verhaal dat, wie de ring had, ook het origineel bezat. Uiteraard!’ 

(De strikte interpretatie van deze uitspraak is tekenend voor heel hun onderzoek).

Van wie kwam die uitspraak over de ring eigenlijk? 

Volgens priester Dierick (1922-2000), verbonden aan het Sint-Baafskapittel, ging er het volgende gerucht de ronde: 

‘wie de ring vindt (of heeft), heeft De Rechtvaardige Rechters.’

Arsène Goedertier spiegelde zich aan Arsène Lupin, de gentleman inbreker die een voorliefde had in het 'oplossen' van zijn eigen misdaden.

Hoe kon Arsène Goedertier zijn eigen misdaad oplossen? Doodleuk openbaren dat het geheim van De Rechtvaardige Rechters zich in de doodskist van Albert I bevindt, en dan tegen dezelfde muur lopen dan diegene waar ik heden ten dage tegenaan loop?

Of had hij iets bijzonder in handen? Iets waarmee hij de sleutel van het geheim in handen had? Bijvoorbeeld ... een ring?

In de AMDG-brief die hij naar zichzelf stuurde schreef hij: 

Detail AMDG-brief

Na het beëindigen van deze belangrijke zaak, zal ik u een souvenir laten geworden dat u aangenaam zal herinneren aan uw christelijke tussenkomst.

Arsène Lupin projecteert een sterrenbeeld

In La comtesse de Cagliostro (1924) (De gravin van Cagliostro) van Maurice Leblanc speelt een sterrenbeeld een belangrijke rol in de lokalisatie van een fabuleuze schat.

Toen koning Jan II bij Poitiers verslagen werd door de Zwarte Prins, werd hij gevangen gezet in Engeland. Er werd door de Britten 3,5 ton goud aan losgeld geëist. Het goud werd via Normandië naar Engeland gezonden, maar toen Jan II in gevangenschap stierf, werd het ergens in Normandië verborgen op een geheime plaats. Dit geheim werd in een formule gegoten:

Ad lapidem currebat olim regina

Arsène Lupin slaagt erin ‘de schat van de zeven abdijen’ te lokaliseren door het sterrenbeeld ‘Grote Beer’ te projecteren op een landkaart van Normandië. Hij ontdekt dat deze projectie overeen komt met de lokalisatie van zeven abdijen in Normandië.

Als hij de eerste letters van de mysterieuze formule noteert, merkt hij dat deze het woord ALCOR vormen. Alcor is de tweede ster in de constellatie van de Grote Beer en correspondeert op de landkaart met de abdij van Jumièges, waar het goud zich zou moeten bevinden.

De moord op Joanna Van Calck

Op Sint-Anna, de Antwerpse linkeroever staat de marktzanger Frans Van Kets de verschrikkelijke moord op een Brussels meisje te bezingen.

Op 7 februari 1906 wordt een achtergelaten bruin pak aangetroffen in de Zwaluwenstraat in Brussel. Agent Gustave Vandamme wordt erbij geroepen en laat het pakket overbrengen naar het politiekantoor van de Nieuwe Graanmarkt. Om het pakket te vervaardigen werden twee verschillende soorten touw gebruikt. Het bruine papier wordt verwijderd waarna een ander pak tevoorschijn komt, ditmaal vervaardigd uit een wollen mantel. Wanneer men deze bundel opent, treft men het verminkte lichaam van Joanna Van Calck aan. Haar benen zijn afgesneden en zijn nergens te bespeuren. Meer dan een week wordt er onder grote belangstelling naar gezocht, tot 2 koetsiers haar bottinnen terugvinden in de koloniale tuin van Leopold II. De dag erna ontdekt de koninklijke hovenier 200 meter daar vandaan haar benen, ingepakt in krantenpapier. De moordenaar had ze over de tuinmuur van de koninklijke Stuyvenberghoeve langs het park van Laken geworpen. Op de avond van de verdwijning werd Jeanneke in het gezelschap gezien van een vrouw die een hoofdband “à la Vierge” droeg. Deze misdaad houdt Brussel maandenlang in haar greep. Het gerecht denkt dat de dader een schapenslachter is. Onschuldige mensen worden beschuldigd en belaagd, waarbij soms duizenden mensen samentroepen. Het politieke apparaat, magistratuur en politie worden in vraag gesteld. De situatie in Brussel dreigt te exploderen. 

Kort na de moord maakt Arsène Goedertier zijn opwachting in het park van Laken. Samen met andere speurders zoekt hij antwoorden op de volgende vragen.

1. Welke weg volgde de dader en wie was hij?

2. Waarom werden de bottinnen en benen van het meisje weggeworpen op het domein van de koning? Wat was zijn motief?

De hevige discussies die toen in het park van Laken woedden, werden beschreven in de toenmalige dagbladen.